Ida Langerveld de soliste van het 119de volksconcert, gisterenavond door de stafmuziek gegeven, is een geliefde verschijning op het Batavische concertpodium. Haar succes stond van te voren reeds vast, doch wij zijn benieuwd, of  een, volmaakt onbekende grootheid met dergelijke prestaties eenzelfde triomph zou  hebben  behaald. Bruch's g-moll concert is toch eigelijk wat te zwaar voor deze violiste: na een ietwat zenuwachtig  begin  had zij goede momenten, haar spel op de g-snaar klonk zuiver en  welluidend, de rustige gedeelten van het werk werden gevoelig en zangerig gespeeld, maar in het passagewerk liet de duidelijkheid te wenschen over en de beide  hooge snaren klonken schriel' het instrument heeft  hieraan echter mede schuld. Was de begeleiding in de twee eerste deelen volgzaam en goed van klank - behoudens eenige onzuiverheden in den aanvang - de finale verliep minder naar wensch.
De soliste nam het thema wat  langzaam  en toen zij het tempo trachtte op te voeren, kon de heer De Ruyter Korver zijn menschen met geen stok mee krijgen. Het orkest speelde evenwel het hoofdthema rhythmisch veel vaster dan de violiste, die tengevolge van de technische moeilijkheden in een vlakke vertolking verviel, om zich dan even later, als zij haar partij weer de baas kon, te herstellen.
Lida Langerveld beschikt over een  flinke dosis durf, is daarbij muzikaal, heeft smaak en haar techniek is respectabel ontwikkeld, kortom zij bezit kwaliteiten, die haar optreden rechtvaardigen - haar succes was groot.
Na de pauze speelde zij met Regina Grelinger aan de piano een viertal Kreislertjes.
Er was veel belangstelling  voor de avond, de zaal was reeds gruime tijd voor  het  aanvangsuur vol.